De strijd tussen schuldgevoel en genieten
Fay kwam dit weekend terug van een heerlijke vakantie. We waren natuurlijk erg benieuwd hoe het met het afvallen is gegaan. Eigenlijk was de vakantie iets te heerlijk, zegt ze met een gezicht die iets van schuldgevoel verraad. Er was zoveel lekker eten en gezelligheid, zegt ze. Daardoor verloor ze haar focus op het afvallen. Het resultaat is dat ze 1,4 kilo is aangekomen.
Achteraf baalt ze er best wel van, maar ze heeft ondertussen wel weer een actieplan uit de kast getrokken. Vol goede moed gaat ze weer verder met haar afvalchallenge. Fay vertelt over de verleidingen en valkuilen deze week, maar ook over de stappen die ze ondertussen heeft gezet om weer in het gareel te lopen.
Oude gewoonten en verleidingen
Terwijl ik in de zomer geen enkele moeite had om een start te maken met de afvalrace, was deze vakantie anders. Deze keer zat ik in een resort, waar er goede restaurants waren en alles was tot in de puntjes verzorgd. Ik vond het deze keer echt wel moeilijk om mijn 1x eten regime aan te houden en ik vond samen eten met mijn reisgenoten veel te gezellig.
Ik at gewoon lekker 3x per dag mee. Koffie, brood en af en toe zelfs wat zoetigheid, ik kon het gewoon niet laten staan…
De strijd tussen schuldgevoel en genieten
Ik had mijn weegschaal niet mee en het leek wel alsof dat mijn vrijbrief was om maar gewoon even niet bezig te zijn met mijn gewicht. Een beetje struisvogelpolitiek zeg maar.
Maar eigenlijk leverde dat best wel innerlijke strijd op. De eerste twee dagen dacht ik, Fay het mag best wel even. Je hebt de afgelopen weken heel goed gepresteerd, keurig afgevallen en je bent best streng geweest. Nu mag je jezelf best even verwennen. En verwennen is dan blijkbaar toch weer lekker eten. Maar heb ik eigenlijk wel echt genoten?
Ondanks dat ik geen weegschaal bij me had, voelde ik het best wel aan dat ik niet afviel.
Voor het eerst had ik weer een vol gevoel en eigenlijk voelde ik me daar niet zo happy mee.
Na de eerste dagen, nam ik me voor om toch echt weer wat strenger te zijn. Ik nam me dan voor om in plaats van 3 maaltijden, maar 2 te doen. Maar uiteindelijk deed ik het dan toch weer niet. Dat leverde weer een slecht gevoel over mezelf op.
Ik had misschien bewust de keuze moeten maken van te voren, om mijn challenge even op pauze te zetten en dan echt even te genieten. Dan was het resultaat waarschijnlijk hetzelfde geweest, maar dan zonder zelfverwijt over mijn eetgedrag.
Wat wel goed ging is het wandelen. Elke ochtend stond ik keurig om half zeven al op om samen met Steve 75 minuten te wandelen.
Leiden of lijden
Ik heb even best geworsteld met de vraag hoe ik deze “zwakte” ga openbaren aan de mensen die mijn challenge volgen. Geen goed voorbeeld, terwijl ik mensen probeer te inspireren. Mijn gedachten gingen wat op en neer. Wat en hoe zal ik het vertellen?
Toen ik me committeerde aan deze challenge vond ik het best spannend. Het overgewicht was niet zomaar gekomen. Ik at teveel, te veel verkeerde dingen en ik kon blijkbaar niet voldoende maat houden. Ik wist dus dat 15 kilo afvallen niet makkelijk zou zijn. Ik wist dus ook dat ik me kwetsbaar opstelde door mijn proces te gaan delen.
De eerste weken gingen me beter af dan ik zelf had verwacht, ik voelde me trots en sterk om mijn zelfleiderschap, discipline en de focus op mijn doelen. Nu is het even minder gegaan. Maar ik moet mijn trots aan de kant zetten en juist nu eerlijk vertellen over mijn worstelingen.
Ik heb dus besloten dat in plaats van te lijden onder mijn zelfverwijt, ik juist weer leiding neem door mijn kwetsbaarheid te tonen. Maar ook mezelf weer zo snel mogelijk op de rails zetten.
Kindness and Compassion
Maandag heb ik op facebook al een “bekentenis” geplaatst. Ik vertelde dat ik ben aangekomen. Ik kreeg lieve reacties en aanmoedigingen, die weer heel veel steun en kracht geven.
Heel mooi is het dat als het even minder gaat, er mensen zijn die je dan weer verder helpen.
Op die manier helpen we elkaar. Ik krijg veel reacties van mensen dat ze het heel inspirerend vinden en zelf ook “stiekem” meedoen met me. Van deze mensen krijg ik vervolgens weer support. Niet te streng zijn voor jezelf zeggen de meeste, je bent geen robot. Dit was dus ook weer een mooi moment om zelfliefde toe te laten en mildheid naar mezelf. Deze mildheid geeft me de kracht om niet in een negatieve spiraal te komen, maar te volharden en weer door te gaan.
Actieplan
Toen ik na de vakantie op de weegschaal stond, was het best een confrontatie. De weegschaal gaf 77.9 kilo aan! Help, dat was nog erger dan ik dacht, zowaar 1,4 kilo zwaarder dan voor mijn vakantie.
Ik maakte daarom meteen weer een actieplan waarbij ik deze week elke dag weer iets herstel wat ik in de vakantie had laten vieren. Ook heb ik wat sportieve nieuwe stappen gezet.
Stap 1: Allereerst herstelde ik zondag het intermittent fasten. Ik ging weer rigoreus naar 1x per dag eten
Stap 2: Weer heel veel water drinken
Stap 3: Ik heb weer een yoga-en sport abonnement genomen. Dinsdag startte ik met een restorative yoga les.
Stap 4: Vanaf woensdag de komende weken weer een bijna 0-alcohol beleid.
Stap 5 : Vanaf donderdag weer trouw elke dag mijn journaal bijhouden, waardoor de focus op mijn afvalchallenge blijft.
Stap 6: Vanaf vrijdag geen koffie (met klontje suiker) meer
Stap 7: Minimaal 1 x per week naast het wandelen, ook een sportieve workout.
Mijn oorspronkelijke doel is om volgende week 76 kilo te zijn, dus moet er in een week bijna 2 kilo af….dat is bijna een mission impossible. Maar ik ga heel erg mijn best doen om in elk geval zo dicht mogelijk in de buurt te komen. Ik ga me inzetten om onder de 77 kilo uit te komen !
Hierbij de “schuldbekentenis” van Fay, die ze maandag op facebook plaatste.